به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای که به تازگی به چاپ رسیده است محققین نشان داده اند که این اثر مربوط به پروتئینی است که بوسیله دیابت روشن می شود و در نتیجه راه را برای ورود فروکتوز به روده کوچک باز می کند. نکته جالب این است که موش های دیابتی بلافاصله بعد از ورود فروکتوز به معده شان، میزان فروکتوز بیشتری را جذب کرده اند و آن  را برای ساخت چربی به کبد می فرستند. این مطالعه نشان داده است که برخی افراد دیابتی ممکن است بیشتر به اثرات آسیب رسان فروکتوز حساس هستند، زیرا فروکتوز شرایط را به نحوی تغییر می دهد که روده میزان فروکتوز بیشتری را جذب می کند و در نتیجه چربی سازی بیشتری صورت می گیرد که خود موجب اختلالات متابولیکی بیشتر می شود.

فروکتوز قندی است که معمولا در رژیم غذایی ما و نوشیدنی هایی که می نوشیم وجود دارد و این امر موجب می شود که گاها منجر به اختلالات متابولیکی مانند چاقی، بیماری کبد چرب، فشار خون، مقاومت انسولینی و دیابت نوع دو می شود. با این حال هنوز شواهدی وجود ندارد که نشان دهد فروکتوز مشتق از میوه جات، خطرات سلامتی را افزایش دهد.

در آزمایشات تغذیه ای روی موش ها، محققین پروتئینی به نام Txnip را شناسایی کردند که تعداد ترانسپورترهایی که به صورت سوراخ کوچک عمل می کنند را افزایش می دهد و موجب می شود که فروکتوز بیشتر از خلال دیواره گوارش عبور کند. سپس فروکتوز به کبد رفته و منجر به تحریک کبد برای تجمع چربی می شود و ممکن است مقاومت انسولینی و فشار خون را نیز القا کند. ابتلا به دیابت در این موش ها منجر به Txnip‌بیشتر و جذب فروکتوز بیشتر می شود. موش هایی که Txnip را بیان نمی کنند، جذب فروکتوز کمتری دارند و کمتر به بیماری های متابولیکی مبتلا می شوند، این در حالی است که این شرایط حتی بعد از مصرف قند به مدت شش ماه نیز وجود داشت. نتایج نشان می دهد که مسیری که بدن فروکتوز و گلوکز را پردازش می کند به هم مربوط است. برای مثال، فروکتوز می تواند مقاومت انسولینی که یکی از دلایل اصلی دیابت نوع دو است را القا کند و این امر به نوبه خود میزان گلوکز ذخیره شده در کبد و بافت عضله را کاهش می دهد و سطح گلوکز موجود در جریان خون را افزایش می دهد.

پایان مطلب/